Wprawne oko dostrzeże, że obecna świątynia katolicka to tak naprawdę była cerkiew grekokatolicka, konwertowana w czasach po II wojnie światowej. Jest tak rzeczywiście. Budynek wzniesiono w latach 1818-1826, nadając mu cechy typowe dla świątyń tego wyznania – konstrukcję wyraźnie trójdzielną, z każdą częścią zamkniętą oddzielnym dachem, z wielokątnym bębnem głównej kopuły i małymi kopułkami nad babińcem i prezbiterium. Dachy wielokątne zabudowano w efekcie remontu już po konwersji. Warto zwrócić uwagę na skromną, ale efektowną neobarokową sztukaterię elewacji i fakt, że od niedawna jest to świątynia ekumeniczna.