Drewniana świątynia z kamienną podmurówką, z masywną wieżą nad przedsionkiem rzuca się w oczy każdemu, kto przejeżdża przez Nowosielce, nie tylko przez to, że pokrywa ją ciemny gont i deski szalunkowe. Jest to jeden z najstarszych istniejących kościołów na Podkarpaciu, który wzniesiono w drugiej połowie XIV wieku jako budowlę sakralną i obronną. Sprzyjało temu położenie na wzgórzu otoczonym z trzech stron wodą. Choć dziś jest to słabo dostrzegalne, obiekt otoczono także fortyfikacjami w stylu włoskim, które obejmowały bastiony, zespół obwałowań oraz most zwodzony. Dzięki temu udało się obronić tu przed najazdem tatarskim w 1624 roku. Architektonicznie interesujące są soboty, obecne raczej w cerkwiach niż kościołach, które dawały schronienie na noc pielgrzymom i wiernym z dalekich okolic. Wnętrze o wystroju barokowym, z polichromiami figuralnymi i zachowaną grupą pasyjną na belce tęczowej. W północnej części terenu kościelnego znajduje się kopiec usypany na pamiątkę obrony przez Tatarami.