Świątynia pw. św. Michała Archanioła to budynek przebudowany w początkach XVII wieku z poprzednich, częściowo przynajmniej drewnianych. W kolejnych wiekach dodawano kolejne elementy, jak kaplicę z 1660 roku i zakrystię z 1730 roku, wzmocniono też konstrukcję przyporami, tworząc konstrukcję zgoła eklektyczną. Zwraca uwagę bogato zdobiona elewacja frontowa budynku, z półkolistym przedsionkiem i niezwykle ozdobną attyką, a także dzwonnica zachowująca podobną manierę. Portyk otaczają kolumny z wyraźnym etazis (wybrzuszeniem) i płaskorzeźba z monogramem IHS. Spójność architektoniczną burzy nadbudowana nad wejściem bocznym mała wieżyczka, wtopiona częściowo w przyległe ściany. Wewnątrz znajduje się niezwykle zdobny zielono-złoty ołtarz barokowy i podobne ołtarze boczne. Nie można przeoczyć także misternej sztukaterii sklepienia w prezbiterium.