Obecna świątynia jest trzecią na tym miejscu od erygowania parafii w 1415 roku. Jest to względnie nowy budynek, wzniesiony pod koniec XIX wieku. Przyjęto modną ówcześnie bryłę neogotycką. Strzelistość widoczna jest szczególnie w konstrukcji fasady – nad wejściem głównym góruje wieża zakończona spiczastym hełmem z czterema pinaklami. Okna wąskie i wysokie, w środku wysokości wieży przeszklona rozeta. Nad nawą główną sygnaturka z podobnym hełmem jak wieża główna. Prezbiterium zamknięte wielokątnie, ściany zewnętrzne z licznymi przyporami. Wewnątrz ołtarz drewniany, gotycki, z grupą pasyjną w zwieńczeniu i sześcioma figurami na stopniach i obrazem patrona w polu centralnym. Zwracają uwagę polichromie na sklepieniu i rozbudowane organy, a także efekty świetlne uzyskiwane dzięki witrażom.