Obecna świątynia jest młoda i niemłoda jednocześnie. Choć poświęcona w roku 1933, to jednak powstała poprzez odbudowę i przebudowę kościoła, który stał tu od połowy XVIII wieku, a który spłonął w 1852 roku wraz z cudownym obrazem maryjnym, który chronił. Prace przeciągały się na skutek wojen i złej sytuacji gospodarczej odradzającego się kraju. Niestety odbudowa pozbawiła kościół elementów barkowej sztukaterii elewacji, pozostawiając tylko wyraźnie barokową, przysadzistą bryłę z portykiem opartym na 4 kolumnach. Polichromie wewnątrz bogate, zostały wykonane w latach 70. XX wieku. Zachowały się także późnobarokowe ołtarze boczne i obraz Matki Boskiej Różańcowej.