Lokacja Lubaczowa nastąpiła w roku 1376 roku, co oznacza, że rynek i jego otoczenie pod względem układu urbanistycznego ukształtowało się jeszcze przed tym momentem, prawdopodobnie pod koniec XII wieku. Układ jest więc typowy dla tego okresu – prostokątna płyta rynku z ratuszem wpisanym w pierzeję, z miejscami sakralnymi wysuniętymi poza jego obręb, na sąsiednie uliczki. Plac o wymiarach 90 na 120 m okala kilkadziesiąt kamienic, z których niemal wszystkie są piętrowe i murowane. Wybudowano je w XIX i XX wieku. Obecnie reprezentują one mało interesujący styl wystroju, zaledwie nieliczne odnoszą się sztukaterią elewacji do secesji wiedeńskiej. Rynek nie ma obecnie charakteru centrum handlowego, ale utrzymał znaczenie administracyjne i reprezentacyjne.