Na pierwszy rzut oka widoczna jest mieszana konstrukcja świątyni – częściowo murowana z cegieł, częściowo drewniana. Fragmenty ceglane to nic innego jak mur pruski. To jeden z niewielu przykładów jego zastosowania w budownictwie grekokatolickim. Konstrukcja jest typowa, trójdzielna z babińcem, nawą główną i prezbiterium, uwagę zwraca brak rozbudowanych naw bocznych, co niweluje typowy układ oparty na planie krzyża. Masywny bęben głównej kopuły dominuje nad całością. Budynek powstał w miejscu poprzedniej świątyni w 1925 roku, na miejscu używanym w celach kultowych od XVII wieku. Od roku 1947, kiedy wysiedlono ludność rusińską, nie jest używany zgodnie z przeznaczeniem, okresowo był magazynem różnych przedmiotów, przez co utracił również wyposażenie.